Chickenfingers in de chicken bus

Terwijl de bus chauffeur deuntjes bedenkt met de claxon wordt me door het muziekale genot heen een portie chicking fingers aangeboden door de mevrouw naast me die al de hele busrit lekker aan het moederen is. Eten in de chickenbus is vaak een kwestie van de knop omzetten. Terwijl ik geniet van de chickenfingers kijken 12 kuikentjes door een houten krat me aan. Kon ik ze maar beloven dat het niet hun moeder was die ik nu at, maar daar was ik ook niet echt zeker van..

Ondertussen hield mijn latino moedertje me 2u lang stevig vast nadat ik voor de 2e keer mocht ondervinden waarom we in Nederland wel autodeuren hebben.

Na een poging tot een sjaal breien op een bergweg zag mijn buurvrouw en tevens brei lerares dat ik geen talentje was. Toen ik haar vroeg om het nog een keer uit te leggen schudde ze heftig nee. Misschien dat ze me naar mijn sjaal zag kijken die uit 3 steken bestond want even later zei ze; "een cadeautje voor jou" en gaf ze me de sjaal. Wel met de vriendelijke vraag of ik dan van haar 2 levende kippen wilde kopen. Vriendelijk heb ik haar uitgelegd dat het verboden is om huisdieren mee in het hostel te nemen.De sjaal mocht ik houden en nog even probeerde ze me de kippen te verkopen door te zeggen dat het sowieso beter was om ze eerst te vermoorden. Mijn excuusjes waren op en mijn busstop in zicht. Zonder kippen en met sjaal stond ik dan na 12u eindelijk weer in Antiuga, mijn home sweet home in Guatemala.

Saai is het in elk geval niet, maar moreel gezien kan de Guatemaleese chickenbus nog een hele uitdaging zijn!