De klassiekers van Robbie Williams
Door: anneroosinzuidamerika
Blijf op de hoogte en volg Anne-Roos
10 Juni 2012 | Guatemala, Guatemala-stad
Dat Guatemala wat actiever zou worden als mijn luie eiland leven was geen verassing en dat ook mijn nieuwe favoriete uitspraak Manana minder zou worden uitgesproken was geen nieuws. Maar dat ik met de woorden; paragliden, mexico, guatemala, tacos, markten, kayaken, raften, rotsklimmen, watervallen, busritten en hiken 2 weken zou omschrijven is wel nieuws.
Paragliden, ja echt ik heb het gedaan. En nee, ik kan nog steeds niet vertellen of ik het nou super gaaf vond of gewoon dood eng. Guy, het stereo type fransman uit de Alpen (zie voor je grijze lange krullen en een paar goude tanden) zou vandaag met mij gaan vliegen. Mijn eerste vraag was natuurlijk; ¨weet je zeker dat ik niet dood val?¨ Hierop antwoorde hij vrolijk; ¨ach chica, als dat zo is dan is het zo, daar heb ik niets over te zeggen!¨ Goed. Geen probleem. Ik ging paragliden en ik zou het fantastisch vinden. Is het niet zo als je vaak genoeg iets positiefs zegt dat je dan zo gaat denken? Het viel te proberen. Terwijl ik werd aangekleed als badman was Guy nog even de laatste dingen aan het reparen aan onze parachute. Touwtje los hier, scheurtje daar. Ineens riep hij; ¨Rennen, en pas gaan zitten als ik het zeg!¨. Daar ren je dan, richting een afgrond van 1200m en je bljift maar hopen dat die parachute je dus echt de lucht in gaat houden. Ineens vlogen we omhoog en zaten we op 3000m, kreeg toch wel even de kriebels toen ik naar beneden keek, vanaf dat moment besloot ik alleen nog maar vooruit te kijken. Ik heb het overleefd, het was spanning en sensatie, maar toch ook wel ontzettend gaaf!
Na een nogal actieve week in Guatemala besloten we spontaan om naar Mexico te vertrekken, we hadden wel weer zin in wat lekker eten. En aangezien de stampot van mama te ver weg was, zochten we het wat dichterbij en vertrokken de volgende dag naar Palenque, Mexico. Omdat alles zo snel ging had ik niet echt het idee dat ik in Mexico was, maar dit werd snel veranderd. In minder dan een uur hadden we al 3 drugs, wapens en paspoort controles op de hoofdweg. Geen vriendelijke agenten die om je paspoort vragen maar valse drugshonden en in mijn ogen ¨neppe¨ militairen, ze hebben eigenlijk helemaal geen macht maar door dat enorme geweer in hun handen denken ze van wel. Prima, ik deed braaf wat me gevraagd werd. Het was wel weer even afwisseling na 10 uur in een bus zonder stops.
Gelukkig helpen de klassiekers van Robbie Williams me altijd weer door elke veel te lange busrit heen. De busritten hier zijn soms echt leuk, de scenarios die je langs de straten ziet of de landschappen, maar vaak is het gewoon een oude schoolbus en ruikt elke rit naar het handenarbeid lokaal van de middelbare school; hout, tin, metaal, gesmolten rubber en vooral heel veel lijm.
Voor alle drugs controles stapte ik in de bus naar Mexico met in mijn gedachten welke sombrero en leren laarzen ik zou gaan kopen. Eenmaal aangekomen in het alles behalve koloniale en oudje stadje Palenque liep ik na 100 voordelen van spontaan reizen tegen het eerste nadeel aan, ik had totaal geen idee waar ik heen ging. En met resultaat, na minder dan 24u, 27 muggenbulten en wat ruines later zaten we in de bus naar San Cristobal, Mexico. Al is het maar voor de naam waar Guy en ik een gemeenschappelijk zwak voor hebben, San Cristobal, onze thuisbasis voor 2 maanden op de Galapagos Eilanden.
Helaas hebben we veel regen gehad, maar ook dit heeft zijn voordelen. Ik heb genoeg poncho´s gehad in Peru dus ik kon weer even oefenen op het op maat maken van een Poncho, het begon bijna op origami vouwen te lijken, maar goed mijn camera heeft het overleefd! En tijdens de tropische regenstorm kon ik mooi even de financien op een rijtje zetten, kaartjes schrijven, bustijden bekijken, een poging doen tot het organiseren van onze volgende bestemming en wat verdiepen in de Maya´s. Kortom, ik hoef geen economie, wiskunde en geschiedenis examen meer te doen na de Maya´s, al het lokale geld en reizen met de bus!
Gisteren nog even naar Madagascar 3 geweest in het Spaans, begin eindelijk het idee te hebben dat ik Spaans spreek nu ik voortaan ook de films kan verstaan haha. Nog maar 7 weekjes te gaan en dan ben ik alweer thuis! Begin steeds meer Nederlanders te ontmoeten en de gesprekken gaan vaak van het reisonderwerp binnen 1 minuut over tot de echte orde van de dag; het gemis van de broodjes kroket, worstenbroodjes, drop en stamppot.
Besos,
roos
Paragliden, ja echt ik heb het gedaan. En nee, ik kan nog steeds niet vertellen of ik het nou super gaaf vond of gewoon dood eng. Guy, het stereo type fransman uit de Alpen (zie voor je grijze lange krullen en een paar goude tanden) zou vandaag met mij gaan vliegen. Mijn eerste vraag was natuurlijk; ¨weet je zeker dat ik niet dood val?¨ Hierop antwoorde hij vrolijk; ¨ach chica, als dat zo is dan is het zo, daar heb ik niets over te zeggen!¨ Goed. Geen probleem. Ik ging paragliden en ik zou het fantastisch vinden. Is het niet zo als je vaak genoeg iets positiefs zegt dat je dan zo gaat denken? Het viel te proberen. Terwijl ik werd aangekleed als badman was Guy nog even de laatste dingen aan het reparen aan onze parachute. Touwtje los hier, scheurtje daar. Ineens riep hij; ¨Rennen, en pas gaan zitten als ik het zeg!¨. Daar ren je dan, richting een afgrond van 1200m en je bljift maar hopen dat die parachute je dus echt de lucht in gaat houden. Ineens vlogen we omhoog en zaten we op 3000m, kreeg toch wel even de kriebels toen ik naar beneden keek, vanaf dat moment besloot ik alleen nog maar vooruit te kijken. Ik heb het overleefd, het was spanning en sensatie, maar toch ook wel ontzettend gaaf!
Na een nogal actieve week in Guatemala besloten we spontaan om naar Mexico te vertrekken, we hadden wel weer zin in wat lekker eten. En aangezien de stampot van mama te ver weg was, zochten we het wat dichterbij en vertrokken de volgende dag naar Palenque, Mexico. Omdat alles zo snel ging had ik niet echt het idee dat ik in Mexico was, maar dit werd snel veranderd. In minder dan een uur hadden we al 3 drugs, wapens en paspoort controles op de hoofdweg. Geen vriendelijke agenten die om je paspoort vragen maar valse drugshonden en in mijn ogen ¨neppe¨ militairen, ze hebben eigenlijk helemaal geen macht maar door dat enorme geweer in hun handen denken ze van wel. Prima, ik deed braaf wat me gevraagd werd. Het was wel weer even afwisseling na 10 uur in een bus zonder stops.
Gelukkig helpen de klassiekers van Robbie Williams me altijd weer door elke veel te lange busrit heen. De busritten hier zijn soms echt leuk, de scenarios die je langs de straten ziet of de landschappen, maar vaak is het gewoon een oude schoolbus en ruikt elke rit naar het handenarbeid lokaal van de middelbare school; hout, tin, metaal, gesmolten rubber en vooral heel veel lijm.
Voor alle drugs controles stapte ik in de bus naar Mexico met in mijn gedachten welke sombrero en leren laarzen ik zou gaan kopen. Eenmaal aangekomen in het alles behalve koloniale en oudje stadje Palenque liep ik na 100 voordelen van spontaan reizen tegen het eerste nadeel aan, ik had totaal geen idee waar ik heen ging. En met resultaat, na minder dan 24u, 27 muggenbulten en wat ruines later zaten we in de bus naar San Cristobal, Mexico. Al is het maar voor de naam waar Guy en ik een gemeenschappelijk zwak voor hebben, San Cristobal, onze thuisbasis voor 2 maanden op de Galapagos Eilanden.
Helaas hebben we veel regen gehad, maar ook dit heeft zijn voordelen. Ik heb genoeg poncho´s gehad in Peru dus ik kon weer even oefenen op het op maat maken van een Poncho, het begon bijna op origami vouwen te lijken, maar goed mijn camera heeft het overleefd! En tijdens de tropische regenstorm kon ik mooi even de financien op een rijtje zetten, kaartjes schrijven, bustijden bekijken, een poging doen tot het organiseren van onze volgende bestemming en wat verdiepen in de Maya´s. Kortom, ik hoef geen economie, wiskunde en geschiedenis examen meer te doen na de Maya´s, al het lokale geld en reizen met de bus!
Gisteren nog even naar Madagascar 3 geweest in het Spaans, begin eindelijk het idee te hebben dat ik Spaans spreek nu ik voortaan ook de films kan verstaan haha. Nog maar 7 weekjes te gaan en dan ben ik alweer thuis! Begin steeds meer Nederlanders te ontmoeten en de gesprekken gaan vaak van het reisonderwerp binnen 1 minuut over tot de echte orde van de dag; het gemis van de broodjes kroket, worstenbroodjes, drop en stamppot.
Besos,
roos
