Dronken Amerikanen & winnende Israeliërs
Door: anneroosinzuidamerika
Blijf op de hoogte en volg Anne-Roos
05 Mei 2012 | Panama, Bocas del Toro
De eerste uren blijven altijd even zo'n sukkelig moment als je net in een nieuw hostel aankomt. Het begint al bij het binnenlopen, iedereen ligt languit op de bank of hangt aan de bar met bier terwijl jij daar binnenkomt met een 65 liter backpack (18kg) op je rug, een eastpak op je buik en een plastic tas in je hand met wandelschoenen en regenjas. Vergelijkbaar met je eerste schooldag op de middelbare school denk ik. Nadat je dan eindelijk je dorm hebt en je nek weer kunt bewegen komt de volgende opgave, socializen. Heather en ik hebben het woord socializen een upgrade gegeven; aggressively socializen met keuze uit offline en online. Waar het op neer komt is dat je dus gewoon tegen een willekeurig persoon moet gaan praten en zo proberen contact te krijgen met iemand haha. Maar goed, het wordt redelijk gewaardeerd in hostels, so far..
Vaak is het het stereo type Amerikaan waar niemand mee in een ruimte wil zijn, ik ben er toch wel achter gekomen dat er meer vervelende nationaliteiten zijn als de Amerikanen. In Boquete heb je een hele gringo-community (gringo is buitenlander) in de bergen, het Beverly Hills van Boquete kun je het wel noemen. Overal Range Rovers en Hummers met geblindeerde ruiten, om nog niet te spreken van de enorme huizen en de geur van sigaren en bier die door het hele dorp te ruiken is (en dat op 2000m hoogte in de Panamese bergen), rara wat is dat? Juist, alle gepensioneerde Amerikanen komen massaal naar Boquete. Het zijn echter niet die veel te vriendelijke, overdreven "oh my dear" Amerikanen (waar ik me ook echt aan kan ergeren) maar de bierdrinkende en veel te rijke Amerikanen. Ze fluiten naar de ober en bestellen elke 2 minuten een nieuw biertje omdat hij niet meer koud genoeg is. En dan heb je nog de Israëliërs, ze reizen echt in groepen van 10 en zijn allemaal klaar met hun militaire dienst. Ik denk dat ze het gevoel van ultieme vrijheid hebben want ze zijn altijd dronken en ze domineren de keuken. Er zijn een aantal hostels die op een vriendelijke manier alle Israëliërs afwijzen, dan hangt er bijvoorbeeld een papier op de deur waarop staat dat ze culturen willen mixen en dat er al veel mensen van Israëlische nationaliteit zijn, hoewel er niet 1 Israëliër is op dat moment. Zegt genoeg denk ik.. Niet dat alle Israëliërs zo zijn, absoluut niet, maar dat werkt het zelfde als met de Amerikanen, heb genoeg leuke Amerikanen ontmoet!
Het valt me op dat ik echt amper Nederlands tegen ben gekomen, wat ik eigenlijk ook wel lekker vind. Ik had verwacht dat ik het heel leuk zou vinden als ik een Nederlander tegen zou komen, je hebt toch altijd wat gemeen zou je denken. Heb er een paar meegemaakt waarna ik het niet erg vind om er geen meer tegen te komen haha. Sinds ik de Galapagos heb verlaten zit ik eindelijk in het echte backpackers sfeertje, misschien dat ik daardoor zoveel praat over alle nationaliteiten, je leert ze gewoon kennen. Israëliërs bijvoorbeeld kunnen nooit verliezen, als ze verliezen winnen ze alsnog (te ingewikkeld om uit te leggen haha), ze laten bijvoorbeeld nooit eten liggen en als je een restje hebt en je vraagt ze of ze het willen kunnen ze geen nee zeggen, als je dat eenmaal weet van Israëliërs, dan kan je ze begrijpen.
Ik zit nu op het balkon van mijn hostel in Bocas del Toro, uitizcht op een/enigste straat van het dorp. Palmbomen en iedereen op blote voeten en fietsen, heerlijk! Het is echt heeel grappig want er loopt hier iemand rond die speed en wiet verkoopt (het is hier echt een drugsoord) en die roept dus de hele tijd als iemand langs hem loopt; weedweedspeedspeedweedspeedweedspeed en dan echt heel snel en zacht haha. Ik verstond hem de eerste keer niet dus zei een iemand van mijn school, loop er nog maar een keer langs, werkt het zelfde als wanneer je een muntje in een hoed van een straatartiest gooit haha.
OJA, mijn 18e verjaardag in Boquete! Begon met een stuk cheesecake en eindigde met heel veel gratis wijn. Ik ging 's ochtends naar school en toen ik terug kwam had Heather mijn deur versierd en ballonen in mijn kamer gegooid enz, super lief. Toen gingen we even lunchen naast het hostel, en dat eindigde nogal aangeschoten na 2 gratis flessen wijn en Heather zat opgescheept met 6 bier. Maar goed, ik werd tenslotte 18. Heb me een uurtje jarig gevoeld maar verder ook niet, ik was meer bezig met het idee dat ik echt in Panama ben. Ik heb zeker mijn moeilijke momenten dat ik toch wel even liever thuis zou zijn, al is het maar voor de maaltijden van moeders. Denk dat ik als ik thuis ben de eerste 3 maanden een aantal eisen ga stellen; 1. geen rijst, 2. geen kip, 3. geen tonijn uit blik en 4. elke dag aan tafel eten. Lijkt me lekker, weer thuis eten, aangezien ik niet kan koken ben ik gedwongen elke avond uit eten te gaan (wat een straf).
Morgen lekker naar Aqua Lounge, is een lounge/bar waar ze trampolines hebben en schommels zodat je de zee in kunt springen etc. Ze hebben daar ook een shotje dat Gekko & Secco heet, is 15 dollar en dan moet je een gekko (salamander) doorslikken en dan gooien ze een shotje secco in je gezicht haha. Wordt denk ik steeds duidelijker in wat voor plek ik nu zit. Heb al zoveel mensen ontmoet die deze plek het "zwarte gat" noemen. Een meisje was van plan om hier 3 dagen te bljiven en die is uit eindelijk haar hostel uit gerend zonder backpack, op naar Boquete, na 11 maanden in Bocas. Haar backpack kwam 2 dagen later aan in het hostel maar ze zei; "seriously, it was now or never, you just can't leave there, it makes you crazy and you can't stop partying, i needed to leave that place, i can never ever go back". Haha. En zij was niet de eerste die ik er zo over heb horen praten, maar ik zal het allemaal zelf wel uit gaan vinden, het plan is om 3 augustus terug te zijn, als het echt zo erg is kan ik mezelf misschien nu nog redden door alvast een vlucht naar huis te boeken want die heb ik nog niet haha.
Er is een basketball westrijd tussen Panama City en Bocas del Toro, de landelijke finale. De hele straat is afgezet en iedereen loopt rond met toeters, volgensmij zijn ze aan het winnen dus het wordt tijd dat ik ga. Wat ik wel kan zeggen na nog geen 12 uur in dit dorp, is dat dit zo'n relaxt dorp is, iedereen op blote voeten en iedereen praat met elkaar. De eerste 2 uur hier dacht ik zo zeker niet, maar dat is het leuke aan reizen, je mening veranderd elke minuut! En wat altijd al bekend is, de tijd gaat veel te snel als je aan het reizen bent, ben al weer op de helft!!
Kus vanuit het zonnige Bocas del Toro!
Vaak is het het stereo type Amerikaan waar niemand mee in een ruimte wil zijn, ik ben er toch wel achter gekomen dat er meer vervelende nationaliteiten zijn als de Amerikanen. In Boquete heb je een hele gringo-community (gringo is buitenlander) in de bergen, het Beverly Hills van Boquete kun je het wel noemen. Overal Range Rovers en Hummers met geblindeerde ruiten, om nog niet te spreken van de enorme huizen en de geur van sigaren en bier die door het hele dorp te ruiken is (en dat op 2000m hoogte in de Panamese bergen), rara wat is dat? Juist, alle gepensioneerde Amerikanen komen massaal naar Boquete. Het zijn echter niet die veel te vriendelijke, overdreven "oh my dear" Amerikanen (waar ik me ook echt aan kan ergeren) maar de bierdrinkende en veel te rijke Amerikanen. Ze fluiten naar de ober en bestellen elke 2 minuten een nieuw biertje omdat hij niet meer koud genoeg is. En dan heb je nog de Israëliërs, ze reizen echt in groepen van 10 en zijn allemaal klaar met hun militaire dienst. Ik denk dat ze het gevoel van ultieme vrijheid hebben want ze zijn altijd dronken en ze domineren de keuken. Er zijn een aantal hostels die op een vriendelijke manier alle Israëliërs afwijzen, dan hangt er bijvoorbeeld een papier op de deur waarop staat dat ze culturen willen mixen en dat er al veel mensen van Israëlische nationaliteit zijn, hoewel er niet 1 Israëliër is op dat moment. Zegt genoeg denk ik.. Niet dat alle Israëliërs zo zijn, absoluut niet, maar dat werkt het zelfde als met de Amerikanen, heb genoeg leuke Amerikanen ontmoet!
Het valt me op dat ik echt amper Nederlands tegen ben gekomen, wat ik eigenlijk ook wel lekker vind. Ik had verwacht dat ik het heel leuk zou vinden als ik een Nederlander tegen zou komen, je hebt toch altijd wat gemeen zou je denken. Heb er een paar meegemaakt waarna ik het niet erg vind om er geen meer tegen te komen haha. Sinds ik de Galapagos heb verlaten zit ik eindelijk in het echte backpackers sfeertje, misschien dat ik daardoor zoveel praat over alle nationaliteiten, je leert ze gewoon kennen. Israëliërs bijvoorbeeld kunnen nooit verliezen, als ze verliezen winnen ze alsnog (te ingewikkeld om uit te leggen haha), ze laten bijvoorbeeld nooit eten liggen en als je een restje hebt en je vraagt ze of ze het willen kunnen ze geen nee zeggen, als je dat eenmaal weet van Israëliërs, dan kan je ze begrijpen.
Ik zit nu op het balkon van mijn hostel in Bocas del Toro, uitizcht op een/enigste straat van het dorp. Palmbomen en iedereen op blote voeten en fietsen, heerlijk! Het is echt heeel grappig want er loopt hier iemand rond die speed en wiet verkoopt (het is hier echt een drugsoord) en die roept dus de hele tijd als iemand langs hem loopt; weedweedspeedspeedweedspeedweedspeed en dan echt heel snel en zacht haha. Ik verstond hem de eerste keer niet dus zei een iemand van mijn school, loop er nog maar een keer langs, werkt het zelfde als wanneer je een muntje in een hoed van een straatartiest gooit haha.
OJA, mijn 18e verjaardag in Boquete! Begon met een stuk cheesecake en eindigde met heel veel gratis wijn. Ik ging 's ochtends naar school en toen ik terug kwam had Heather mijn deur versierd en ballonen in mijn kamer gegooid enz, super lief. Toen gingen we even lunchen naast het hostel, en dat eindigde nogal aangeschoten na 2 gratis flessen wijn en Heather zat opgescheept met 6 bier. Maar goed, ik werd tenslotte 18. Heb me een uurtje jarig gevoeld maar verder ook niet, ik was meer bezig met het idee dat ik echt in Panama ben. Ik heb zeker mijn moeilijke momenten dat ik toch wel even liever thuis zou zijn, al is het maar voor de maaltijden van moeders. Denk dat ik als ik thuis ben de eerste 3 maanden een aantal eisen ga stellen; 1. geen rijst, 2. geen kip, 3. geen tonijn uit blik en 4. elke dag aan tafel eten. Lijkt me lekker, weer thuis eten, aangezien ik niet kan koken ben ik gedwongen elke avond uit eten te gaan (wat een straf).
Morgen lekker naar Aqua Lounge, is een lounge/bar waar ze trampolines hebben en schommels zodat je de zee in kunt springen etc. Ze hebben daar ook een shotje dat Gekko & Secco heet, is 15 dollar en dan moet je een gekko (salamander) doorslikken en dan gooien ze een shotje secco in je gezicht haha. Wordt denk ik steeds duidelijker in wat voor plek ik nu zit. Heb al zoveel mensen ontmoet die deze plek het "zwarte gat" noemen. Een meisje was van plan om hier 3 dagen te bljiven en die is uit eindelijk haar hostel uit gerend zonder backpack, op naar Boquete, na 11 maanden in Bocas. Haar backpack kwam 2 dagen later aan in het hostel maar ze zei; "seriously, it was now or never, you just can't leave there, it makes you crazy and you can't stop partying, i needed to leave that place, i can never ever go back". Haha. En zij was niet de eerste die ik er zo over heb horen praten, maar ik zal het allemaal zelf wel uit gaan vinden, het plan is om 3 augustus terug te zijn, als het echt zo erg is kan ik mezelf misschien nu nog redden door alvast een vlucht naar huis te boeken want die heb ik nog niet haha.
Er is een basketball westrijd tussen Panama City en Bocas del Toro, de landelijke finale. De hele straat is afgezet en iedereen loopt rond met toeters, volgensmij zijn ze aan het winnen dus het wordt tijd dat ik ga. Wat ik wel kan zeggen na nog geen 12 uur in dit dorp, is dat dit zo'n relaxt dorp is, iedereen op blote voeten en iedereen praat met elkaar. De eerste 2 uur hier dacht ik zo zeker niet, maar dat is het leuke aan reizen, je mening veranderd elke minuut! En wat altijd al bekend is, de tijd gaat veel te snel als je aan het reizen bent, ben al weer op de helft!!
Kus vanuit het zonnige Bocas del Toro!
