Met bekend naar onbekend

Heerlijk om weer met bekende naar een nieuwe plek te gaan. Het waren 2 fantastische weken met Bastiaan in Colombia en met papa in Costa Rica. Ik heb echt even lekker kunnen opladen voor de komende 5 weken. De laatste weken.

Ik ben er weer even achter hoe heerlijk het is om met iemand te zijn die je al langer als een week kent. Ik zag dan ook echt op tegen de 2 dagen die ik nog San Jose had voordat ik met Raleigh zou beginnen. Je zou denken, wat zijn 48 uur in 182 dagen, maar toch was het veel. Alleen in een stad, San Jose nog wel, wat echt de lelijkste en saaiste stad is die ik heb gezien deze reis. Maar goed, ook dat heb ik overleefd dankzij stoel nummer 12 op rij 8 in de bioscoop van San Jose.

Nadat ik 2 geweldige weken had gehad in Mexico en Guatemala was ik weer terug in mijn 2e thuis in San Jose, Hostel Basic Inn. Ik was nog geen 5 uur terug van het vliegveld toen de Facebook sessie met Bas begon. Waar ik was, wat ik voor plannen had en als laatste, of ik de volgende dag niet naar Colombia wilde komen, om het nog even wat spontaner te maken kwam de vraag al snel genoeg; hoelaat kun je morgen hier zijn? Na duizend berichten, twijfels en keuzes hadden Bas en ik besloten dat ik maar gewoon een ticket moest boeken voor de volgende dag (10 uur later) naar Medellin, Colombia! Ticket geboekt, tas gepakt, shutlle geregeld en haartjes gewassen. Ik ben al geen ochtend mens maar toen ik om 5u opstond en zag dat ik een email had van de luchtvaartmaatschappij met het onderwerp; "ticket niet betaald" werd ik echt chagerijnig. Terwijl de taxi chauffeur op zn dooie gemakje langzamer en langzamer naar de luchthaven reed om 6u 's ochtends wilde ik alleen maar sneller. Aangekomen om 7u op de luchthaven in San Jose ben ik meteen naar de balie gevlogen om te vragen hoelaat de eerste vlucht ging. Nog steeds met een redelijk ochtendhumeur, begon ik me meer en meer te ergeren aan de mevrouw achter de balie, of het kwam door haar veel te lange nep nagels waardoor het 5 minuten duurde om mijn paspoort op te pakken of gewoon omdat ik zeker wilde zijn dat ik naar Colombia ging, ik wist het niet. Een kwartier later zei ze; "I think you can make it on this flight, the only thing is that we still have to do the payment and check-in and the gate is closing in 20 minutes". Speaking of Last-Minute boeken....

Colombia, wat een land. En wat fijn om Bastiaan weer te zien!! Nadat ik zo ongeveer alle familie leden van Andrea had ontmoet kon ik eindelijk even op een écht bed liggen en genieten van een écht warme douche. Luxe!!!! Vanuit Medellin zijn we met de auto naar Barranquilla gereden, al snel ontdekte Bas en ik het voordeel van het klagen in je eigen taal. Want die auto rit, die was godverdomme kut! 12u lang op de rem en weer gassen, 12u lang bochten en heuvels, 12u lang geen beenruimte en wc. En dan stap je uit, van 20 graden naar 40 graden; welkom in Barranquilla. Na een dagje in Barranquilla, waarvan 4 uur bij de kapper doorgebracht, zijn Bastiaan, Andrea en ik naar Cartagena gegaan. Nog warmer, nog mooier en nog minder naar buiten geweest. De hitte zorgde er echt voor dat we overdag ons appartement niet uitkwamen, maar gelukkig hadden we onze persoonlijke dierentuin in het appartement en hebben we ons goed vermaakt met het bewaken van ons eten en drinken voor de mieren en alles wat er nog meer rond kroop. Na een korte maar geweldige week was het tijd om terug te gaan, het volgende familie lid was al onderweg!!

Eindelijk, papa in Costa Rica! De eerste avond heb ik meteen vol geprofiteerd van het lekker hotel en het lekkere eten, wat een luxe na 5 maanden van bank naar stapelbed te hebben gereisd. De grote gelijkenis tussen papa en mij, geen minuut stil gezeten. De zelfde avond nog met een taxi door de stad gereden, want wie San Jose niet heeft gezien heeft Costa Rica niet gezien... 24 uur later zat ik in de hemel, feitelijk gezien in de jungle, maar op de mooiste plek die ik deze reis heb gezien.

Waar iedereen gezamelijk aan een grote tafel zat te dineren in de lodge, uitgerust in afristbroek, sandalen, waterfles, hoed en backpack, zaten papa en ik met z'n 2e aan tafel in onze korte broeken en slippers, zoals 't hoort! Ook de jungle trek ging prima zonder afrits broek, hiking shoes, zonnenhoed en 1 liter muggen spray. Van slangen tot krokodillen, we hebben zo'n beetje elk dier waar ik niet dichterbij als 1 meter wil komen, gezien. Maar helaas weer een tijd van komen en gaan. Na een vlucht terug naar San Jose waarin we waren omsingeld door 20 typische Amerikanen, heb ik snel nog even mijn verzameling van aankopen bij papa in zijn tas gedumpt en hebben we nog heerlijk gelunched in San Jose. Een mooie afsluiting van een van de beste 4 dagen in mijn reis!

Vrijdag begin ik met Raleigh, 5 weken de jungle in om een hike te doen van 8 dagen en daarna vrijwilligerswerk in een natuurpark of in een dorpje om een school te bouwen. Sinds Lonesome George is overleden (laatste schildpad van zijn ras, woonde op de Galapagos) ben ik een klein beetje mijn motivatie kwijt om nog meer schildpadden te gaan redden.. Laat mij maar een school bouwen! Mochten jullie het leuk vinden, er wordt een blog bij gehouden door iemand van Raleigh, die blog kun je vinden onder deze link; www.raleighcostarica.blogspot.com

Ik ga genieten van mijn laatste 5 weken hier in Costa Rica, wat gisteren nog is uitgeroepen als; "Meest Vrolijke Plek Op Aarde". Komt goed dus! Tot over 5 weken, onder het genot van kaasblokjes en een broodje kroket!

Besos,
Roos